Izan ere, 5Grantz, 6Grantz, adimen artifizialerantz edo gauzen internetarantz ziztu bizian doan mundu honetan, ezin dugu ahaztu funtsezkoa: inor ez dadila atzean geratu.

Beste behin ere, gaitasun teknologikoa izango da langa («pasatzen da - ez da pasatzen») bai enpresentzat eta bai herritarrentzat. Guztiaren abiadura handitzen denean, pertsona batzuek erritmoa galtzeko arriskua ere handitzen da. Arrakala digitala —teknologiaz balia daitezkeenak eta oraindik erabat baliatu ezin direnak bereizten dituen distantzia— formaz aldatu da, baina ez da desagertu. Gaur egun bestelako aurpegi batzuk ditu: parekotasunik eza bistaratzen digu generoa, adina, hezkuntza-maila, egoera sozioekonomikoa edo desgaitasuna direla eta. Dagoeneko ez da nahikoa Interneterako sarbidea edo gailu bat izatea. Benetako apustua erabileran dago: konektibitatea aukera bihurtzean. Jakin behar da konexioak zertarako balio duen, autonomiaz nola erabili, nola jarri ikaskuntzaren, lehiakortasunaren, berrikuntzaren, enpleguaren eta eguneroko bizitzaren zerbitzura.

Konexioa izatea ez da estaldura edo gailu bat izatea soilik. Bizitza digitalean benetan parte-hartzea da konexioa. Eta hori berdintasuna beti hasi den tokian hasten da: sarbidea izatean, konfiantzan eta teknologiak eskaintzen duena aprobetxatzeko gaitasunean. Arrakala digitala murriztea ez da soilik helburu teknologiko bat: erabaki guztiz soziala da.

Arrakala digitala murriztuz joan da, baina hor jarraitzen du, agian ez hain modu agerikoan. Baditugu gailuak eta sarbideak dena —edo ia dena— egiteko aukera ematen digutenak, baina mundu guztia ez da gai konexio horri balioa ateratzeko. Hesia isila da, baina mugatzailea:
uste sendo horrek gidatu du gure lana hasieratik. Eta aurreratzen jarraitzen dugu, teknologia ez baita pribilegio bat, eskubide bat baizik.